Najprostszym obiektem geometrycznym w standardowej bibliotece geometrii dodatku Dynamo jest punkt. Cała geometria jest tworzona za pomocą specjalnych funkcji zwanych konstruktorami, które zwracają nowe wystąpienia danego typu geometrii. W dodatku Dynamo konstruktory zaczynają się od nazwy typu obiektu, w tym przypadku Point (punkt), a następnie podawana jest metoda konstrukcji. Aby utworzyć trójwymiarowy punkt określony przez współrzędne kartezjańskie x, y i z, użyj konstruktora ByCoordinates („na podstawie współrzędnych”):
Konstruktory w dodatku Dynamo są zazwyczaj oznaczone prefiksem „By”. Wywołanie takiej funkcji zwraca nowo utworzony obiekt danego typu. Nowo utworzony obiekt jest przechowywany w zmiennej o nazwie podanej po lewej stronie znaku równości.
Większość obiektów ma wiele różnych konstruktorów. Można na przykład użyć konstruktora BySphericalCoordinates, aby utworzyć punkt leżący na sferze, określony przez promień sfery, kąt pierwszego obrotu i kąt drugiego obrotu (określone w stopniach):
Punkty mogą być używane do tworzenia geometrii wyższych wymiarów, np. linii. Za pomocą konstruktora ByStartPointEndPoint można utworzyć obiekt linii między dwoma punktami:
Podobnie linie mogą być używane do tworzenia geometrii powierzchni wyższych wymiarów, na przykład za pomocą konstruktora Loft, który wykorzystuje szereg linii lub krzywych i interpoluje między nimi powierzchnię.
Także powierzchnie mogą być używane do tworzenia geometrii brył wyższych wymiarów, na przykład przez pogrubienie powierzchni o określoną odległość. Do wielu obiektów są dołączone funkcje zwane metodami, które umożliwiają programistom wykonywanie poleceń na tych konkretnych obiektach. Wspólne dla wszystkich elementów geometrii są metody Translate i Rotate, które odpowiednio przekształcają (przesuwają) i obracają geometrię o określoną wartość. Powierzchnie mają metodę Thicken, która pobiera pojedyncze dane wejściowe: liczbę określającą nową grubość powierzchni.
Polecenia Intersection mogą wyodrębniać geometrię niższych wymiarów z obiektów wyższych wymiarów. Ta wyodrębniona geometria niższych wymiarów może stanowić podstawę dla geometrii wyższych wymiarów w cyklicznym procesie tworzenia, wyodrębniania i ponownego tworzenia geometrii. W tym przykładzie używamy wygenerowanej bryły do utworzenia powierzchni, a następnie używamy tej powierzchni do utworzenia krzywej.