Funkcje
W bloku kodu można tworzyć funkcje, a następnie można je ponownie wywoływać w innym miejscu w definicji dodatku Dynamo. Powoduje to utworzenie innej warstwy sterującej w pliku parametrycznym. Można to postrzegać jako wersję tekstową węzła niestandardowego. W tym przypadku „nadrzędny” blok kodu jest łatwo dostępny i może być umieszczony w dowolnym miejscu na wykresie. Nie są potrzebne żadne przewody.
Parent
Pierwszy wiersz zawiera słowo kluczowe „def”, następnie nazwę funkcji, a następnie nazwy danych wejściowych w nawiasach. Klamry definiują treść funkcji. Wartość jest zwracana za pomocą instrukcji „return =”. Bloki kodu, które definiują funkcję, nie mają portów wejściowych ani wyjściowych, ponieważ są wywoływane z innych bloków kodu.
/*This is a multi-line comment,
which continues for
multiple lines*/
def FunctionName(in1,in2)
{
//This is a comment
sum = in1+in2;
return sum;
};Podrzędne
Wywołaj funkcję w innym bloku kodu w tym samym pliku przez podanie nazwy i takiej samej liczby argumentów. Działa to tak jak w przypadku gotowych węzłów w bibliotece.
FunctionName(in1,in2);Ćwiczenie: kula według osi Z
Pobierz plik przykładowy, klikając poniższe łącze.
Pełna lista plików przykładowych znajduje się w załączniku.
W tym ćwiczeniu zostanie utworzona ogólna definicja, która utworzy sfery z wejściowej listy punktów. Promień tych sfer zależy od właściwości Z każdego punktu.
Zacznijmy od przedziału liczbowego dziesięciu wartości z zakresu od 0 do 100. Podłącz je do węzłów Point.ByCoordinates, aby utworzyć linię przekątną.
Utwórz węzeł Code Block i wprowadź naszą definicję.
Użyj następujących wierszy kodu:
def sphereByZ(inputPt) { };inputPt to nazwa, którą nadaliśmy reprezentacji punktów sterujących funkcją. Na razie funkcja niczego nie robi, ale w kolejnych krokach ją skonstruujemy.
Dodając elementy do funkcji Code Block, umieścimy komentarz i zmienną sphereRadius, która wysyła zapytanie o położenie Z każdego punktu. Pamiętaj, że inputPt.Z nie wymaga nawiasów jak metoda. Jest to zapytanie o właściwości istniejącego elementu, dlatego żadne dane wejściowe nie są konieczne:
def sphereByZ(inputPt,radiusRatio) { //get Z Value, ise ot to drive radius of sphere sphereRadius=inputPt.Z; };
Teraz przypomnijmy sobie funkcję, którą utworzyliśmy w innym węźle Code Block. Jeśli dwukrotnie klikniemy obszar roboczy, aby utworzyć nowy węzeł Code Block, i wpiszemy sphereB, dodatek Dynamo zasugeruje zdefiniowaną przez nas wcześniej funkcję sphereByZ. Funkcja została dodana do biblioteki intellisense. To przydatne.
Teraz wywołamy tę funkcję i utworzymy zmienną o nazwie Pt, aby podłączyć punkty utworzone w poprzednich krokach:
sphereByZ(Pt)Wszystkie wyjścia mają wartości null. Dlaczego tak jest? W definicji funkcji obliczamy zmienną sphereRadius, ale nie zdefiniowaliśmy, co funkcja powinna zwracać na wyjściu. Możemy to naprawić w następnym kroku.
Ważnym krokiem jest zdefiniowanie wyjścia funkcji przez dodanie wiersza
return = sphereRadius;do funkcji sphereByZ.Teraz na wyjściu węzła Code Block pojawiają się współrzędne Z każdego punktu.
Teraz utworzymy właściwe sfery, edytując funkcję nadrzędną.
Najpierw zdefiniujemy sferę za pomocą wiersza kodu:
sphere=Sphere.ByCenterPointRadius(inputPt,sphereRadius);Następnie zmienimy zwracaną wartość na sphere zamiast sphereRadius:
return = sphere;To pozwoli nam uzyskać kilka gigantycznych sfer w podglądzie Dynamo.
1. Aby zwiększyć rozmiar tych sfer, zaktualizuj wartość sphereRadius dodając dzielnik:
sphereRadius = inputPt.Z/20;Teraz możemy dostrzec osobne sfery i zrozumieć związek między wartością promienia a wartością Z.
W węźle Point.ByCoordinates tworzymy siatkę punktów, zmieniając skratowanie z Shortest List na Cross Product. Funkcja sphereByZ nadal w pełni działa, dlatego wszystkie punkty tworzą sfery z promieniami na podstawie wartości Z.
Aby przetestować rozwiązanie, podłączymy oryginalną listę liczb do wejść X węzła Point.ByCoordinates. Mamy teraz sześcian sfer.
Uwaga: jeśli obliczenia na komputerze trwają długo, spróbuj zmienić #10 na wartość typu #5.
Pamiętaj, że utworzona przez nas funkcja sphereByZ to funkcja ogólna, więc możemy przywołać helisę z wcześniejszej lekcji i zastosować do niej tę funkcję.
Ostatni krok: sterowanie współczynnikiem promienia za pomocą parametru zdefiniowanego przez użytkownika. Aby to zrobić, należy utworzyć nowe wejście dla tej funkcji, a także zastąpić dzielnik 20 parametrem.
Zaktualizuj definicję funkcji sphereByZ do postaci:
def sphereByZ(inputPt,radiusRatio) { //get Z Value, use it to drive radius of sphere sphereRadius=inputPt.Z/radiusRatio; //Define Sphere Geometry sphere=Sphere.ByCenterPointRadius(inputPt,sphereRadius); //Define output for function return sphere; };Zaktualizuj podrzędne węzły Code Block, dodając do wejścia zmienną ratio:
sphereByZ(Pt,ratio);. Podłącz suwak do nowo utworzonego wejścia węzła Code Block i zmieniaj rozmiar promieni na podstawie współczynnika promienia.
Last updated