Ciągi
Last updated
Last updated
Formalnie ciąg jest sekwencją znaków reprezentujących stałą literową lub pewnego typu zmienną. Nieformalnie ciąg (string) to programistyczne określenie tekstu. Pracowaliśmy już z liczbami, zarówno z liczbami całkowitymi, jak i z liczbami dziesiętnymi, aby sterować parametrami. Tak samo możemy pracować z tekstem.
Ciągi mogą być używane w wielu zastosowaniach, w tym do definiowania parametrów niestandardowych, opisywania zestawów dokumentacji i analizowania zestawów danych tekstowych. Węzeł string (ciąg) znajduje się w kategorii Podstawowe > Kategoria wejściowa.
Przykładowe węzły powyżej są ciągami. Liczba może być przedstawiona jako ciąg, podobnie jak litera lub cały szyk tekstu.
Pobierz plik przykładowy, klikając poniższe łącze.
Pełna lista plików przykładowych znajduje się w załączniku.
Można szybko analizować duże ilości danych, stosując zapytania do ciągów. Omówimy niektóre podstawowe operacje, które przyspieszają proces roboczy i ułatwiają współdziałanie oprogramowania.
Na poniższej ilustracji przedstawiono ciąg danych pochodzących z zewnętrznego arkusza kalkulacyjnego. Ciąg reprezentuje wierzchołki prostokąta na płaszczyźnie XY. Przeanalizujmy niektóre operacje dzielenia ciągów w miniaturowym ćwiczeniu:
Separator „;” oddziela każdy wierzchołek prostokąta. Powoduje to utworzenie listy z 3 elementami dla każdego wierzchołka.
Naciśnięcie klawisza „+” w środku węzła powoduje utworzenie nowego separatora.
Dodaj ciąg „,” do obszaru rysunku i utwórz podłączenie do nowego wejścia separatora.
Wynik stanowi teraz listę dziesięciu elementów. Węzeł wykonuje dzielenie najpierw na podstawie separatora separator0, a następnie na podstawie separatora separator1.
Powyższa lista elementów może wyglądać jak liczby, ale nadal są one traktowane w dodatku Dynamo jak pojedyncze ciągi. Aby można było utworzyć punkty, ich typ danych musi zostać przekształcony z ciągu w liczbę. Jest to wykonywane za pomocą węzła String.ToNumber
Ten węzeł jest prosty. Podłącz wyniki węzła String.Split do wejścia. Wynik nie wygląda inaczej, ale typ danych to teraz number (liczba), a nie string (ciąg).
Po wykonaniu pewnych dodatkowych podstawowych operacji mamy teraz trójkąt narysowany w punkcie początkowym na podstawie oryginalnego wejścia string.
Ponieważ ciąg jest ogólnym obiektem tekstowym, zakres jego zastosowań jest szeroki. Przyjrzyjmy się niektórym istotnym operacjom w obszarze Podstawowe > Kategoria ciągu w dodatku Dynamo:
Jest to metoda łączenia dwóch ciągów w kolejności. Powoduje pobranie każdego ciągu literalnego z listy i utworzenie jednego scalonego ciągu.
Poniżej przedstawiono scalanie trzech ciągów:
Aby dodać lub odjąć ciągi w scaleniu, można kliknąć przyciski +/- w środku węzła.
Wynikiem jest jeden scalony ciąg ze spacjami i interpunkcją.
Metoda łączenia jest bardzo podobna do scalania, ale zawiera dodatkową warstwę interpunkcji.
Osoby pracujące w programie Excel prawdopodobnie miały już do czynienia z plikami CSV. Są to pliki z wartościami rozdzielonymi przecinkami. Można użyć przecinka (lub, jak w tym przypadku, dwóch kresek) jako separatora z węzłem String.Join, aby utworzyć podobną strukturę danych.
Poniższa ilustracja przedstawia łączenie dwóch ciągów:
Wejście separatora umożliwia utworzenie ciągu rozdzielającego łączone ciągi.
Zacznijmy od podstawowego podziału ciągu zwrotki. Na początku należy zauważyć, że zapis jest sformatowany za pomocą przecinków. Użyjemy tego formatu, aby rozdzielić wiersze na poszczególne elementy.
Ciąg podstawowy zostaje wklejony do węzła String.
Do oznaczenia separatora używany jest inny węzeł String. W tym przypadku używamy przecinka.
Do obszaru rysunku zostaje dodany węzeł String.Split. Zostaje on połączony z tymi dwoma ciągami.
Wynik na wyjściu to wiersze będące osobnymi elementami.
Przejdźmy teraz do interesującej części wiersza: ostatnich dwóch wierszy. Oryginalna zwrotka była jednym elementem danych. Dane te zostały rozdzielone na poszczególne elementy w pierwszym kroku. Teraz musimy wyszukać tekst, który próbujemy znaleźć. Mimo że możemy to zrobić, wybierając dwa ostatnie elementy listy, to jednak jeśli byłaby to cała książka, nie chcielibyśmy czytać wszystkiego i ręcznie wyodrębniać elementów.
Zamiast ręcznego wyszukiwania używamy węzła String.Contains, aby wyszukać zestaw znaków. Jest to podobne do wykonywania polecenia „Znajdź” w edytorze tekstu. W tym przypadku zostanie zwrócona wartość „true” lub „false”, jeśli ten ciąg podrzędny zostanie znaleziony w elemencie.
W wejściu searchFor definiujemy ciąg podrzędny, którego szukamy w zwrotce. Użyjmy węzła String z tekstem „And miles”.
Zwrócony wynik zawiera listę pozycji false i true. Użyjemy tych wartości logicznych, aby przefiltrować elementy w następnym kroku.
List.FilterByBoolMask jest węzłem, za pomocą którego wyodrębnimy pozycje odpowiadające wartościom false i true. Wyjście „in” zwraca frazy z wejściem „mask” równym „true”, a wyjście „out” — te odpowiadające wartości „false”.
Wyniki na wyjściu „in” są zgodne z oczekiwaniami, czyli zwracają dwa ostatnie wiersze zwrotki.
Chcemy teraz podkreślić powtórzenie w tej zwrotce, scalając te dwa wiersze. Przeglądając wyniki na wyjściu w poprzednim kroku, łatwo zauważyć, że na liście znajdują się dwa elementy:
Za pomocą dwóch węzłów List.GetItemAtIndex można wyodrębnić te elementy, używając wartości 0 i 1 jako wejścia indeksu.
Na wyjściu każdego z tych węzłów pojawiają się dwa ostatnie wiersze — w kolejności.
Aby scalić te dwa elementy w jeden, użyjemy węzła String.Join:
Po dodaniu węzła String.Join widać, że potrzebny jest separator.
Aby utworzyć separator, dodamy węzeł String do obszaru rysunku i wpiszemy przecinek.
Ostatnie wyjście scala dwa ostatnie elementy w jeden.
Może to wydawać się dużą ilością pracy w celu wyodrębnienia dwóch ostatnich wierszy i to prawda — operacje na ciągach często wymagają pewnych początkowych nakładów pracy na. Ale są one skalowalne i mogą być względnie łatwo stosowane do dużych zestawów danych. Podczas pracy z zastosowaniem parametrów z arkuszami kalkulacyjnymi i funkcjami współdziałania należy pamiętać o operacjach na ciągach.
W tym ćwiczeniu użyjemy metod wykonywania zapytań i manipulowania ciągami w celu zdekonstruowania ostatniej zwrotki wiersza (Przystając pod lasem w śnieżny wieczór) autorstwa Roberta Frosta. Nie jest to najpraktyczniejsze zastosowanie, ale pomoże nam zrozumieć koncepcje operacji na ciągach podczas stosowania ich do czytelnych wierszy z rytmem i rymem.
