Dokumentowanie
Last updated
Last updated
Edytowanie parametrów na potrzeby dokumentacji odbywa się zgodnie z informacjami przedstawionymi w poprzednich sekcjach. W tej części omówione zostanie edytowanie parametrów, które nie mają wpływu na właściwości geometryczne elementu, lecz pozwalają przygotować plik programu Revit do dokumentacji.
W poniższym ćwiczeniu użyjemy podstawowego odchylenia od węzła płaszczyzny, aby utworzyć arkusz programu Revit do dokumentacji. Każdy panel w konstrukcji dachu zdefiniowanej parametrycznie ma inną wartość odchylenia. Chcemy odwoływać się do zakresu wartości za pomocą koloru i zestawiając punkty adaptacyjne w celu przekazania ich konsultantowi, inżynierowi lub wykonawcy fasady.
Odchylenie od węzła płaszczyzny spowoduje obliczenie odległości, o jaką zestaw czterech punktów odbiega od najlepiej dopasowanej płaszczyzny między nimi. Jest to szybki i łatwy sposób na zbadanie możliwości realizacji projektu.
Pobierz plik przykładowy, klikając poniższe łącze.
Pełna lista plików przykładowych znajduje się w załączniku.
Rozpocznij od pliku programu Revit dla tej sekcji (lub kontynuuj pracę z plikiem z poprzedniej sekcji). Ten plik zawiera szyk paneli ETFE na dachu. W ramach tego ćwiczenia będziemy odwoływać się do tych paneli.
Dodaj węzeł Family Types do obszaru rysunku i wybierz opcję „ROOF-PANEL-4PT”.
Podłącz ten węzeł do węzła Select All Elements of Family Type, aby pobrać wszystkie elementy z programu Revit do dodatku Dynamo.
Za pomocą węzła AdaptiveComponent.Locations sprawdź położenie poszczególnych punktów adaptacyjnych dla każdego elementu.
Utwórz wielobok z tych czterech punktów za pomocą węzła Polygon.ByPoints. Zwróć uwagę, że obecnie w dodatku Dynamo jest dostępna abstrakcyjna wersja systemu panelowanego bez konieczności importowania pełnej geometrii elementu programu Revit.
Oblicz odchylenie od płaszczyzny za pomocą węzła Polygon.PlaneDeviation.
Podobnie jak w poprzednim ćwiczeniu, w celu przeprowadzenia testu ustawmy współczynnik apertury każdego panelu na podstawie jego odchylenia od płaszczyzny.
Dodaj węzeł Element.SetParameterByName do obszaru rysunku i połącz komponenty adaptacyjne z wejściem element. Węzeł Code Block z ciągiem „Aperture Ratio” połącz z wejściem parameterName.
Nie można bezpośrednio połączyć wyników odchylenia z wejściem wartości, ponieważ należy ponownie odwzorować te wartości na zakres parametrów.
Za pomocą węzła Math.RemapRange ponownie odwzoruj wartości odchylenia na domenę o zakresie od 0,15 do 0_,_45, wprowadzając
0.15; 0.45;w węźle Code Block.Podłącz te wyniki do wejścia value węzła Element.SetParameterByName.
W programie Revit można w pewnym sensie zinterpretować zmianę apertury na całej powierzchni.
Po powiększeniu staje się jasne, że panele zamknięte przeważają bliżej narożników powierzchni. Otwarte narożniki przeważają u góry. Narożniki reprezentują obszary o większym odchyleniu, podczas gdy wypukłość ma minimalną krzywiznę, więc ma to sens.
Ustawienie współczynnika apertury nie wykazuje wyraźnie odchylenia paneli na dachu, a zmieniamy również geometrię rzeczywistego elementu. Załóżmy, że chcemy tylko zbadać odchylenie z punktu widzenia wykonalności elementów produkcyjnych. Pomocne byłoby nadanie kolorów panelom na podstawie zakresu odchylenia dla dokumentacji. Możemy to zrobić za pomocą serii kroków poniżej i w bardzo podobnym procesie do przedstawionego w krokach powyżej.
Usuń węzeł Element.SetParameterByName i jego węzły wejściowe, a następnie dodaj węzeł Element.OverrideColorInView.
Dodaj węzeł Color Range do obszaru rysunku. Następnie podłącz go do wejścia color węzła Element.OverrideColorInView. Nadal musimy połączyć wartości odchyleń z zakresem kolorów, aby utworzyć gradient.
Po ustawieniu kursora na wejściu value można zauważyć, że wartości dla tego wejścia muszą zawierać się między 0 a 1, aby można było odwzorować kolor na każdą z wartości. Musimy ponownie odwzorować wartości odchylenia na ten zakres.
Używając węzła Math.RemapRange, ponownie odwzoruj wartości odchylenia od płaszczyzny na zakres od* 0* do 1 (uwaga: można również użyć węzła „MapTo”, aby zdefiniować domenę źródłową).
Podłącz wyniki do węzła Color Range.
Zauważ, że wyjście stanowi zakres kolorów, a nie zakres liczb.
Jeśli ustawiono opcję uruchamiania ręcznego, kliknij przycisk Uruchom. Od tego momentu powinno być możliwe bezproblemowe korzystanie z opcji uruchamiania automatycznego.
W programie Revit widzimy znacznie czytelniejszy gradient, który reprezentuje odchylenie od płaszczyzny za pomocą zakresu kolorów. Jak jednak można dostosować te kolory? Minimalne wartości odchylenia są reprezentowane kolorem czerwonym, a więc odwrotnie do oczekiwań. Chcemy, aby maksymalne odchylenie miało kolor czerwony, a minimalne — kolor spokojniejszy. Wróćmy do dodatku Dynamo i poprawmy to.
Używając węzła Code Block, dodaj dwie liczby w dwóch różnych wierszach:
0;i255;.Utwórz kolor czerwony i niebieski, podłączając odpowiednie wartości do dwóch węzłów Color.ByARGB.
Utwórz z tych dwóch kolorów listę.
Podłącz tę listę do wejścia colors węzła Color Range i obserwuj aktualizację niestandardowego zakresu kolorów.
W programie Revit łatwiej jest teraz zrozumieć obszary maksymalnego odchylenia w narożnikach. Ten węzeł służy do nadpisywania koloru w widoku, więc dobrym rozwiązaniem jest używanie w zestawie rysunków określonych arkuszy poświęconych konkretnym typom analiz.
Po wybraniu jednego panelu ETFE w programie Revit widoczne są cztery parametry wystąpienia: XYZ1, XYZ2, XYZ3 i XYZ4. Po utworzeniu wszystkie są puste. Są to parametry tekstowe i wymagają wartości. Użyjemy dodatku Dynamo do zapisania położeń punktów adaptacyjnych dla każdego parametru. Ułatwia to współdziałanie, jeśli geometrię trzeba wysłać do inżyniera na potrzeby doradztwa w sprawie fasady.
W przykładowym arkuszu mamy duże, puste zestawienie. Parametry XYZ są współdzielone w pliku programu Revit, co pozwala dodać je do zestawienia.
Po powiększeniu widzimy, że parametry XYZ nie są jeszcze wypełnione. Pierwsze dwa parametry są obsługiwane przez program Revit.
Aby zapisać te wartości, wykonamy złożoną operację na liście. Sam wykres jest prosty, ale używane koncepcje opierają się w znacznym stopniu na odwzorowaniu listy omówionym w rozdziale poświęconym listom.
Wybierz wszystkie komponenty adaptacyjne z dwoma węzłami.
Wyodrębnij położenie każdego punktu za pomocą węzła AdaptiveComponent.Locations.
Przekształć te punkty w ciągi. Pamiętaj, że parametr jest oparty na tekście, dlatego trzeba wprowadzić poprawny typ danych.
Utwórz listę czterech ciągów definiujących parametry do zmiany: XYZ1, XYZ2, XYZ3 i XYZ4.
Podłącz tę listę do wejścia parameterName węzła Element.SetParameterByName.
Połącz węzeł Element.SetParameterByName z wejściem combinator węzła List.Combine. Połącz komponenty adaptacyjne z wejściem list1. Połącz węzeł String from Object z wejściem list2.
Tworzymy w tym miejscu odwzorowanie listy, ponieważ zapisujemy cztery wartości dla każdego elementu, co powoduje utworzenie złożonej struktury danych. Węzeł List.Combine definiuje operację o jeden krok w dół w hierarchii danych. Dlatego właśnie wejścia element i value węzła Element.SetParameterByName są pozostawione puste. Węzeł List.Combine łączy listy podrzędne na swoich wejściach z pustymi wejściami węzła Element.SetParameterByName na podstawie kolejności, w jakiej są one połączone.
Po wybraniu panelu w programie Revit widać teraz, że dla każdego parametru istnieją wartości ciągów. W rzeczywistości utworzylibyśmy prostszy format do zapisania punktu (X, Y, Z). Można to zrobić za pomocą operacji na ciągach w dodatku Dynamo, ale pominiemy to tutaj, aby nie wykraczać poza zakres niniejszego rozdziału.
Widok przykładowego zestawienia z wypełnionymi parametrami.
Każdy panel ETFE ma teraz współrzędne XYZ zapisane dla każdego punktu adaptacyjnego, co reprezentuje narożniki każdego panelu na potrzeby produkcji.
